ارائه مدل تجربی برای پیش بینی تورق در فرآیند سوراخکاری کامپوزیتهای پایه پلیمری(pmc)در صنایع هوافضا

چکیده در این تحقیق پارامترهای تاثیرگذار بر میزان تورق در فرایند سوراخکاری کامپوزیت های glass - epoxy بررسی شده است و سپس روشهایی برای کمینه کردن مقدار نیروی محوری و تورق در این مواد ارایه شده است. در این مسیر ابتدا پارامترهای دخیل در فرایند سوراخکاری کامپوزیت های glass - epoxy مورد مطالعه قرار گرفته شد. پس از مطالعات انجام شده، آن دسته از پارامترهایی که در فرایند سوراخکاری به طور مستقیم قابل تنظیم می باشند، انتخاب شدند و به عنوان پارامترهای متغیر در نظر گرفته شدند. به منظور کاهش تعداد آزمایشات، مطالعات طراحی آزمایش انجام شده و تعداد آزمایشات به حداقل کاهش یافت. در ادامه به کمک کد شبیه سازی فرایند تولید این دسته از کامپوزیت ها، آزمایشات در سطوح مختلف پارامترها انجام شده و به کمک تکنیکهای آماری نتایج مورد پردازش قرار گرفته شد. مهمترین پارامتر تاثیرگذار در فرایند سوراخکاری شناسایی شده و در ادامه به کمک تکنیک تاگوچی سطوح بهینه پارامترهای تنظیمی روی دستگاه به نحوی شناسایی شده است که میزان تورق کمینه شود. در قسمتی دیگر از تحقیق به منظور افزایش سرعت و کاهش هزینه ناشی از آزمایشات یک شبکه عصبی به نحوی آموزش دیده شده است که قادر باشد میزان نیروی ماشینکاری در شرایط مختلف سوراخکاری را در کسری از ثانیه پیش بینی کند. سپس این نتایج با روش بهینه سازی الگوریتم ژنتیک بنحوی مورد پردازش قرار گرفته تا مقادیر پارامترها برای حداقل میزان تورق بدست آید. واژه های کلیدی: تورق- طراحی آزمایش- تاگوچی- شبکه عصبی- الگوریتم ژنتیک